REVALIDATIE VERSLAG VAN: MEVROUW JUDITH VEERMAN

 OPNAME ZIEKENHUIS NA DE BEROERTE

Begin dit jaar (2014) heb ik een beroerte gekregen, van de een op de andere dag was mijn leven totaal anders. Ik kon niet meer lopen en ook mijn rechter arm kon ik niet meer gebruiken. Na opname in het ziekenhuis en een CT scan bleek dat ik een beroerte had gehad, De neuroloog heeft me toen verteld dat ik waarschijnlijk nooit meer zou kunnen lopen of de arm functie zou terug komen was ook nog mar de vraag. Dit was natuurlijk een enorme schok en mijn leven was in een klap totaal anders. Na uit ontslag uit het ziekenhuis was ik eerst erg gedreprimeerd, maar na een aantal weken heb ik besloten deze situatie niet zomaar te accepteren. Ik heb een afspraak gemaakt met de neuroloog en vervolgens met een revalidatie arts. Het besluit was genomen, ik zou intensief gaan revalideren in een revalidatiekliniek. Helaas was er wel een wachttijd van meer dan 2 maanden. Na deze wachttijd was het dan zover, vol goede moed en motivatie begon ik aan de revalidatie. Dit veel echter zwaar tegen. Het revalidatie centrum ( ik noem de naam liever niet) was niet niet afgestemd op mijn situatie. Ik ben pas 58 jaar oud en de gemiddelde leeftijd was meer dan 15 jaar ouder dan dat ik was. Ik heb meer het gevoel of ik in verpleeghuis terecht gekomen was. De leef omgeving was echter niet het belangrijkste. In revalidatie programma bestond uit heel veel groep-therapie om ons bezig te houden ( zoals muziek therapie, badminton, kaarten). Natuurlijk werd er ook fysiotherapie en revalidatie gedaan maar de behandel protocollen zijn meer afgestemd op mensen met een hoger leeftijd, met andere woorden geen intensieve therapie en weinig individueel.

Ik ben hier 2 maanden verbleven en ben zeker wel in kracht toegenomen, maar lang niet zoveel als verwacht. Na ontslag uit dit revalidatie centrum ben ik in contact gekomen met een andere patiënt die ongeveer van mijn leeftijd was. Hij was ook teleurgesteld weg gegaan na ontslag uit het revalidatiekliniek, echter op aanraden van zijn buurman is hij vervolgens naar een revalidatie centrum in Spanje gegaan. Hij was hier vol lof over en na zijn zeggen kon hij na 1 maand revalidatie al weer lopen met 2 krukken en na 2 maanden met 1 kruk en in huis een paar meter zonder krukken. Omdat ik toen nog steeds rolstoel gebonden was klonk mij dit natuurlijk als muziek in de oren. Natuurlijk was ik er wel van bewust dat iedere beroerte patiënt anders is.

Ik heb vervolgens telefonisch contact gehad met het revalidatie centrum Medifit in Spanje. Dit revalidatie centrum maakt deel uit van Ziekenhuis Benidorm. Echter ligt het revalidatie centrum niet in Benidorm, maar in een prachtig Klein kustplaatje dar vlakbij. Ik heb meerdere malen met de fysiotherapeut Miguel (spaanse naam, maar hij is Nederlands) gesproken. Hij wilde veel van mij weten, om een inschatting te kunnen maken wat Medifit voor mij zou kunnen betekenen. Toen heb ik de groote stap genomen en ben alleen op het vliegtuig gestapt (mijn man is nog werkzaam) en ben naar ALicante gevlogen. Ik ben zowel in Eindhoven als in ALicante heel goegeholpen door persooneel van het vliegveld, ook hebben ze mijn koffers keurig in gechecked en ook wer van de band gehaald. Bij het boeken van de tickets had miguel mij aangeraden om aan tegeven dat ik rolstoel gebonden ben. Toen ik de douane doorkwam stond Miguel met een naambordje met mijn naam er op. Vervolgens zijn we naar Moraira gereden waar de revalidatie kliniek en de appartementen zijn gelegen.

Revalidatiekliniek Medifit

bij aankomst in het appartement krijg een apparaatje voor een noodoproep ingeval er iets mocht gebeuren en gaan we op weg om nog wat persoonlijke boodschappen te doen. Daarna heb ik rust, tot de volgende dag als de revalidatie gaat beginnen.

De volgende dag wordt ik keurig op tijd gehaald en dan begint de revalidatie. De eerste dag heb ik veel onderzoeken gekregen, zowel van de revalidatie arts, de fysiotherapeut, de ergotherapeut, de logopedist en de psycholoog. De dag erna zijn we pas echt begonnen. VAnaf de deze dag merkte ik meteen een enorm verschil met de revalidatie die ik in het revalidatie centrum in Nederland had gehad. Door de uitgebreide onderzoeken was de revalidatie precies aangepast op mijn niveau, de therapie was ook veel meer individueel. Ik moet er wel bij zeggen dat het wel erg vermoeiend was en dat ik na de therapie echt uitgeput was. Omdat ik alleen was was dit ook niet zo erg, ik ging dan maar vroeg naar bed. Iedere week werd ik sterker zowel in kracht als conditioneel. Ik was niet meer zo moe als in het begin, ook al werd de intensiteit van de revalidatie therapie iedere week meer. De revalidatie bestond uit een combinatie van fysiotherapie, oefentherapie in de gymzaal, ergotherapie en veel therapie in het zwembad. Omdat ik niet veel spraak problemen had heb ik maar weinig logopedie gehad, deze tijd ik beter besteden aan extra fysiotherapie.

Het verblijf.

Ik had me helemaal ingesteld om 8 weken in mijn eentje te zijn. Echter al snel maakte ik kennis met een aantal andere lotgenoten. Het appartement naast mij zat ook een Nederlandse vrouw die ook een beroerte had gehad en aan daarnaast zat een echtpaar waarvan de man in revalidatie was en de vrouw was mee gekomen als begeleider. Ondanks dat we er allemaal waren voor de revalidatie hebben we allemaal toch een leuke tijd gehad. We zijn vaak samen naar het de boulevard gegaan om koffie te drinken en te luchen. Mijn man is verschillende weekenden langs gekomen en de laatste 2 weken van mijn verblijk ( total 8 weken). Zijn komst was een aangename afwisseling en we hebben  de omgeving verkend.

Revalidatie resultaat.

Ik ben zeer tevreden over het bereikte resultaat, voor dat ik naar het revalidatie centrum ging had ik nooit verwacht weer zoveel zelfstandig te kunnen doen. Omdat het resultaat naar de revalidatie in Nederland zo teleurstellend was had ik nooit verwacht weer te kunnen lopen zonder hulp. Ik loop nog wel met 1 stok en waarschijnlijk zal dat ook zo blijven. Echter kan ik weer zelfstandig naar de WC, douchen, koken, boodschappen doen. Ik ben un zelfs bezig om mijn auto te laten aanpassen om weer te kunnen auto rijden. Ik voel me weer een persoon en geen patiënt meer, ik maak weer deel uit van de maatschappij. Ik ben naar terugkomst in Nederland al weer aan het denken waar ik volgende zomer op vakantie ga (misschien ga ik wel weer na Moraira, maar dan voor de zon en het strand en niet meer voor revalidatie).

Het Revalidatie Team,

Het revalidatie team is fantastisch, ik bleef ze eeuwig dankbaar. Miguel, Paul, Ruby, Rafa, Vincent, Robert,